Historia francuskiego miasta Awinion

Awinion

Francuskie miasto Awinion (Avignon) liczy około 155 tysięcy mieszkańców (stan na 2018 rok) i jest miejscem przyciągającym turystów. Widok średniowiecznego mostu, urywającego się pośrodku nurtu Rodanu, jest jednym z klasycznych francuskich pejzaży, a za murami obronnymi rozległego starego miasta kryją się dziesiątki słynnych zabytków z ogromnym Pałacem Papieskim na czele. Popularności przysporzyły miastu jednak nie tylko zabytki, ale i organizowany tu już od ponad pół wieku wielki festiwal teatralny.

Historia miasta

Mówiąc o historii tego miasta na początek należy powiedzieć, że wyrastająca ponad nurt rzeki wapienna skała, na której obecnie rozciąga się park Rocher des Doms, była doskonałym miejscem na założenie osady – dlatego właśnie tu odkryto najstarsze ślady siedlisk (prawdopodobnie celtyckich) na obszarze obecnego miasta. Nad brzeg Rodanu dotarli także żeglarze greccy z pobliskiej Massalii (obecna Marsylia). W czasach rzymskich istniała tu osada Avenio, założona w 48 r. p.n.e., o czym świadczą pozostałości dawnego forum obok rue Moliere. Już wówczas miejscowość pełniła ważne funkcje kulturalne, religijne i administracyjne, choć daleko było jej do rangi, jaką miały wówczas Arles czy Nimes. W IV wieku Awinion stał się siedzibą biskupstwa. Po upadku cesarstwa rzymskiego, w okresie wędrówek ludów, miasto niszczyli i zdobywali kolejno Alemanowie, Burgundowie, Wizygoci, Ostrogoci, muzułmańscy Saraceni, aż w 737 roku padło łupem Franków. Potem Awinion znalazł się w granicach Burgundii, której część zwaną Królestwem Arelatu w 1033 roku odziedziczył cesarz niemiecki Konrad II. Dzięki korzystnemu położeniu blisko ważnych szlaków handlowych, miasto bogaciło się, pośrednicząc w wymianie towarów pomiędzy Hiszpanią a Włochami zarówno drogą lądową, jak i wodną – przez port rzeczny na Rodanie. Zamożni mieszczanie chcieli mieć udział we władzy, dlatego w XII wieku przejściowo ustanowiono tu nawet republikę kupiecką. Należy wiedzieć, że okres prosperity trwał do roku 1226. Wówczas, w trakcie krucjaty przeciwko Albigensom, mieszkańcy nie otworzyli bram miejskich królowi francuskiemu Ludwikowi VIII i legatowi papieskiemu. W odwecie gród został zdobyty i złupiony, Po 1274 roku hrabstwo Venaissin wraz z Awinionem przekazano Państwu Kościelnemu i do tej chwili miasto przez ponad 500 lat znajdowało się w rękach papieży. Wiek XIV przyniósł grodowi nad Rodanem i tragedie, i sławę. W 1348 roku czarna ospa zabiła blisko dwie trzecie populacji miasta, a na lata 1309-77 przypadł okres największej sławy miejscowości, gdyż wówczas Awinion stał się siedzibą papieża (a następnie – do 1408 roku – antypapieża). Przybycie papieża z kurią podniosło prestiż miasta, a liczba jego mieszkańców wzrosła do 40 tysięcy osób. Awinion stał się jedną z najbogatszych, najludniejszych i najbardziej kosmopolitycznych metropolii ówczesnej Europy. Rezydowało tu siedmiu papieży: Klemens V, Jan XXII, Benedykt XII, Klemens VI, Innocenty VI, Urban V i Grzegorz XI, a także dwóch antypapieży: Klemens VII i Benedykt XIII.

Klejnot wód Atlantyku

Czasy po XIII wieku

Trzeba też wiedzieć, że przez lata Awinion formalnie należał do Królestwa Sycylii, ale w 1348 roku papież Klemens VI za 80 tysięcy florenów odkupił go od Joanny I Sycylijskiej. W czasie rządów papieskich powstały nowe budowle, w tym Pałac Papieski oraz rezydencje dla kardynałów i dostojników kościelnych. Z tego okresu pochodzą też fortyfikacje wzniesione w latach 1349-68 i uniwersytet ufundowany przez Benedykta XIII. W czasie wielkiej schizmy (1378-1415) antypapieże Klemens VII i Benedykt XIII powrócili do Awinionu. Natomiast później władali nim legaci papiescy. Ponowne przeniesienie siedziby papieży do Rzymu sprawiło, że gród nad Rodanem stracił na znaczeniu politycznym i gospodarczym, a liczba jego mieszkańców spadła do 15 tysięcy osób. Pomimo, że Awinion formalnie należał do papieża, faktycznie kontrolowała go Francja, utrzymując w sąsiednim Villeneuve-les-Avignon garnizon wojskowy i decydując o wyborze legatów. Przejściowo nawet miasto było okupowane – w 1536 roku wkroczył do niego król Franciszek I. Awinion pozostał we władaniu papiestwa do 1791 roku, a do Francji włączono go dopiero podczas rewolucji, co usankcjonował traktat w Tolentino (1797 rok). W XIX wieku był stolicą kulturalną regionu, w której odrodziło się zainteresowanie dawnymi zwyczajami i językiem prowansalskim. Stulecie to przyniosło także rozbudowę miasta. Pałac Papieski zmieniono w koszary i archiwum. W 1850 roku uruchomiono pierwsze połączenie kolejowe z Marsylią i Niceą. Podczas trwania drugiej wojny światowej, do 1942 roku miasto okupowały wojska niemieckie. Wyzwolone zostało w sierpniu 1944 roku przez połączone siły francusko-amerykańskie. W kolejnych latach dzięki wzrostowi znaczenia turystyki i rolnictwa (znaczenie zwiększyła się produkcja wina) nastąpił szybki rozwój ekonomiczny miasta. Od 1947 roku odbywa się tu słynny festiwal teatralny i to głównie jemu Awinion zawdzięcza swą obecną sławę, przyciągając tysiące turystów, a także odgrywając ważną rolę na kulturalnej scenie kontynentu. To znalazło wyraz między innymi w ogłoszeniu miasta w 2000 roku jedną z europejskich stolic kultury.